Heks zijn (2)

Ik heb best veel gelezen, maar lang niet alles onthouden. Ik ben geen wandelende encyclopedie. Als ik iets lees neem ik de betekenis ervan in mij op, niet de feitelijke kennis. Vaak heb ik wel bewondering hoor voor die mensen die al die feiten zomaar kunnen onthouden, al heb ik dan weer geen bewondering voor wat ze er soms mee doen, namelijk elkaar ermee om de oren slaan. Zelf ben ik meer gericht op het ervaren, ik wil weten hoe het voelt, ruikt, smaakt, klinkt en eruit ziet. Daarom probeer ik heel veel uit. Ik ben eclectisch, maar ik ben niet met mijn boodschappen mandje langs allerlei religies gegaan om uit te zoeken wie de beste waar had. Ik ben hoofdzakelijk binnen de Noord-Europese natuurreligies gebleven. Ik verbind me het liefste met de grond waarop ik woon en waarop ik geboren ben. Hier liggen mijn wortels, hier hebben mijn voorouders geleefd. Hier is de cultuur ontstaan waarin wij opgegroeid zijn. De dingen die ik samenvoeg moeten bij elkaar passend zijn elkaar aanvullen en niet conflicterend zijn. Ze moeten deel uit maken of aansluiten bij mijn opvattingen. Ik kan niets met dingen die daar haaks opstaan. Daarom vind ik het ook het fijnste om alleen te werken en samen te vieren. Al ga ik het werken met anderen niet altijd uit de weg en haal ik daar ook wel mooie dingen uit, de prachtigste ervaringen had ik toch op de momenten dat ik alleen werkte. En daar ben ik dankbaar voor.

Dankbaarheid is ook één van de pijlers van mijn heks zijn. We hebben altijd zoveel te vragen en te wensen, maar soms vergeten we om dankbaar te zijn voor wat we krijgen. Dankbaar zijn voor wat ik wel heb, geeft me een vredig gevoel en daarom sta ik ook liever stil bij wat ik heb of bij wat gelukt is, dan bij wensen en te korten. Soms offer ik in een ritueel weleens geld, dat stop ik dan in een mooi buideltje en geef dat dan aan een dakloze die ik zelf uitkies. In dat buideltje, zodat hij of zij ook weet dat het bijzonder is. Nooit heb ik daarbij het idee dat ik iets aan het afkopen ben, zoals ik onlangs las. Ik meer het idee, dat als ik zelf iets vraag, dat ik uit dankbaarheid ook wel iets voor een ander kan doen die het echt goed kan gebruiken. Het heeft nog niet eens te maken met of mijn wens in vervulling is gegaan, vaak ben ik al dankbaar genoeg dat ik hem kenbaar mocht maken en dat ik het gevoel had dat er iemand naar me luisterde.

Eindelijk kan ik sinds enige jaren ook zeggen dat ik leef met de seizoenen. En dat ik ze neem zoals ze komen. Ik kijk niet meer vooruit naar was het maar vast lente of herfst, en vraag ook me ook niet meer af of die winter niet snel voorbij kan zijn. Ik geniet van onverwachte mooie dagen, maar ook van regen, onweer en sneeuw, op een andere manier weliswaar. Ik hou ervan dat bij ons de seizoenen wisselen en dat ze hun eigen karakter hebben, ik volg ze en ga met ze mee.

 

Heksen

Heksen zijn er in alle soorten en maten. En omdat er vaak meer verschillen zijn dan overeenkomsten vraag ik me weleens af hoeveel waarde het woord heks nog heeft.

Als je heks bent, dan hou je van de natuur! Dat gaat in veel gevallen op, maar sommige heksen komen bijna nooit in de natuur. Je kunt er nog zo van houden, als je er niets mee doet heeft het geen waarde.

Als je heks bent aanbid je de godin. Dat is ook niet waar en de diversiteit is hier nog groter, er zijn heksen die alleen de godin aanbidden er zijn heksen die de god en de godin aanbidden, er zijn heksen die met de goden en godinnen werken als archetypes, er zijn zelfs heksen die een andere godsdienst aanhangen, er zijn animistische heksen, pantheïstische heksen, atheïstische heksen en ik zal nog wel wat vergeten zijn ook.

Heksen leven met de maan, veel wel, maar er zijn er ook waarvoor de maan geen speciale betekenis heeft.

Heksen leven met de seizoenen, nou je moet ze eens horen klagen als het niet naar wens gaat?

Heksen werken met kruiden! Nee helaas ook niet allemaal.

Heksen doen aan meditatie! Ik ken veel heksen die het nooit onder de knie hebben gekregen en het maar opgegeven hebben.

Heksen doen aan magie! Sommige wel, maar ik ken er zat die er angst voor hebben.

Divinatie dan, alle heksen beheersen minsten één divinatie systeem goed. Helaas dit is ook niet waar.

Dan houden ze toch zeker allemaal een BoS bij, ook hierin moet ik je teleurstellen, vaak wordt er wel aan begonnen, maar wordt er niet verder in gegaan.

Ik ken er nog wel een paar hoor die ook niet waar zijn, heksen zijn vegetariër en eten alleen maar biologisch, gezond en fartrade, scheiden hun afval en doen aan consuminderen. Helaas geld niets van dit voor alle heksen.

Ik ben nog zoveel vergeten te noemen…….

….. maar het enige wat ik kan bedenken wat voor alle heksen geldt, is dat ze zich heks voelen.

Misschien wordt het tijd om me eens anders te gaan noemen………….. misschien ook niet!

 

Oudewijvenzomer

Hallo Lieverd,

Wat lang geleden dat ik je schreef en wat veel gebeurt in de tussentijd. Gebeurtenissen ook die we samen mochten delen zoals jouw bruiloft en Ordinary Witches Day.

Wat was je een prachtige bruid, je zag er zo mooi uit, je jurk was echt perfect voor jou ik zou geen mooiere voor je weten. En dan je haar zo mooi in dezelfde stijl gekapt en je mooie oorbellen. En ook je bruidegom zag er prachtig uit. We hebben genoten van het heerlijke feest dat jullie gaven en gedanst tot in de vroege uurtjes.

Het was ook heel fijn dat je zo kort voor je bruiloft toch nog tijd vrij kon maken voor OWDay en daar je eerste workshop voor zo’n grote groep kon te doen. Het is je prima afgegaan en ik was en ben heel blij met je bijdrage. Ik vond het een fijne dag en hoop dat we hem nog vaker kunnen herhalen. Het is één van mijn kwaliteiten, mensen bij elkaar brengen, ik hoef zelf niet zo nodig een hoofdrol te spelen, daar haal ik mijn plezier niet uit. Waar ik wel van genoten heb is van de voorbereidingen, van het organiseren en ook van het genieten van anderen op de dag zelf. Ik vind het heerlijk om op het moment zelf een stapje terug te doen en anderen te laten stralen. Ik had er zelfs helemaal niet aan gedacht, dat ik een welkomstpraatje zou moeten houden. Pas op het moment dat we daar met zijn alle zaten bedacht ik me dat het wel gepast zou zijn als ik dat zou doen, maar ja niets voorbereid dus………….. dus maar een paar korte geïmproviseerde zinnen……….. dat was misschien wel een verbeterpuntje. Maar voor de rest is de dag toch prima verlopen. En wat een geweldige inzet was er van iedereen die meegewerkt heeft, echt super.

Na die paar herfstachtige dagen heeft zich een mooie nazomer aangediend. Ik zag de omschrijving Indian Summer een paar keer langs komen, het klinkt wel mooi op zich, maar ik wilde er meer van weten. En ook in het Nederlands blijkt er een benaming te zijn voor deze nazomertijd. Oudewijvenzomer zou het hier genoemd worden. Ik ken zelf de uitdrukking niet, maar volgens Wikipedia is het; de periode van begin september tot half november waarin het nog zomerachtig weer kan zijn. Weliswaar daalt in deze tijd van het jaar de gemiddelde middagtemperatuur in De Bilt van ongeveer 20 graden naar 9 graden, maar er zijn ook regelmatig periodes die volledig aan de zomer doen denken. Het doet me denken aan twee jaar terug toen ik rond Samhain in alle eenzaamheid heb doorgebracht, de mooie dagen die er toen waren en de ongebruikelijke overvloed aan vlinders. Maar ook aan de ganzen die toen overvlogen. De waardevolle inzichten die ik toen op gedaan heb ben ik zeker niet vergeten, toch voel ik de nood om weer wat tijd in eenzaamheid door te brengen, de nood om weer midden in de natuur te zitten en ook de nood om weer even helemaal op mezelf gericht te zijn. Ik weet wel wat mijn uiteindelijke doel zal zijn, maar nog niet hoe ik dat moet bereiken.

Nu we al voor een langere periode steeds samen thuis zijn, voel ik me weerhouden om de dingen te doen die ik normaal doe. Het vreemde is dat ik zelf degene ben die me daarvan weerhoudt. Maar ik ben beter in de dingen doen die ik moet of wil doen als ik in mijn eentje ben. Het zal wel een verbeterpunt zijn waar ik me eens mee bezig moet gaan houden. Al hoop ik dat deze periode niet te lang zal gaan duren. Aan de andere kant kunnen we ook heel goed samen zijn en is er bijna niemand (buiten mijn meiden) waarmee ik zolang zonder onenigheid op een beperkt aantal vierkante meters zou kunnen zitten. Iets wat ik nog altijd heel bijzonder vind.

Mabon was mooi, eenvoudig en simpel. Gewoon dankbaarheid voor alles wat is! De tijd naar Samhain gebruik ik om te reflecteren en het afgelopen jaar te evalueren. Ik maak gebruik van orakels om dat te doen. Zij kiezen het onderwerp en ik ga er mee aan de slag. Het werkt geweldig voor mij op deze manier omdat ik nu ook toe kom aan zaken die ik me anders niet meer zo goed zou herinneren en waarvan blijkt dat als ik ermee aan de slag ben, dat ze toch wel heel belangrijk zijn geweest. Ik ben naar binnen gekeerd, heb al een tijdje het gevoel dat er verandering aan zit te komen, al heb ik nog niet werkelijk een idee in welke richting ik het moet zoeken. De tijd zal het leren. Misschien wel de tijd die ik gebruik om terug te kijken om daarna weer met volle teugen mijn plezier uit het hier en nu te halen.

Lieverd, ik hoop dat je genoten heb van de afgelopen tijd en ben benieuwd wat je me er over gaat schrijven.

xxx Haagje

Wat Saar aan mij schreef lees je hier.

 

 

Beetje later…

Hoi Saar,

Daar ben ik weer, je hebt een beetje langer moeten wachten dan normaal, maar zo nu en dan moet dat een kunnen, toch?

Wat een omslag is er ineens, het verdwijnen van de zomerzon en het verschijnen van de herfstbuien heeft zeker zo zijn invloed. Aan de ene kant verlang ik naar  de herfst en zijn mooie kleuren en warme gezelligheid. Maar aan de andere kant wil ik er ook nog niet erg aan. Ik wil nog graag een weekje naar zee, klinkt dat raar voor iemand die vlak bij de zee woont? Ik hou van de zee, ik zal hem missen als ik ooit ergens anders ga wonen. Van kinds af aan is de zee al in mijn leven, hele zomers brachten we aan zee door. Het is fijn als de zee nooit verder is dan een half uurtje reizen. Toch ben ik geen zonnebaadster, in tegendeel, als ik in de schaduw kan zitten dan doe ik dat. In de zomer tenminste, het voorjaar en het najaar kunnen me wel af en toe verleiden tot wat lekker in de zon zitten.

En toch mijn haar heeft sinds gisteren alweer een herfstkleurtje. En ook ben ik bezig mijn garderobe herfstproof te maken, ik ben zelfs een poncho aan het haken, in herfstige kleurtjes natuurlijk. Het is nog even zoeken naar de balans en daarnaast probeer ik ook gewoon in het nu te zijn, de dealen met wat het universum ons geeft en te genieten van wat moeder aarde ons bied. Misschien ben ik nog in de gelegenheid om wat bramen te plukken om daar jam van te maken, ik ben aan het laatste potje confiture van de oogst van vorig jaar bezig en wil mijn voorraad graag weer aanvullen.

Melancholiek vind ik ook wel bij de herfst passen, en aan de ene kant ben ik best wel een melancholisch typje, niet al te duister, dat wil zeggen ik zoek het niet op…. maar ik ga het ook niet uit de weg. Ik kan er zelfs erg van genieten van zo’n melancholische bui. Ik leg het soms als een soort dekentje om me heen, geniet van de bijpassende muziek, het comfort food en van het mezelf een beetje ontzien en verwennen. Ik laat het toe, ik gebruik het, wat soms inspireert het me geweldig om dingen weer eens helemaal anders te gaan doen. Daarnaast maken al die prachtige herfst kleuren me ook ongelooflijk blij en ook energiek, vibrerend bijna. Buiten lopen in de herfst is voor mij echt genieten, vooral in het bos. Want ook van het bos hou ik immens veel, het heeft een totaal andere energie dan mijn geliefde zee, maar ik heb beide nodig. Dus woon ik nu bij de zee en zoek ik vaak een bos op. Ik ben benieuwd hoe dat over een aantal jaar zal zijn. Geen vastomlijnde plannen op het moment en een wereld die open ligt.

Balans. De herfstevening als balanspunt. Balans in de natuur. Kijken hoe het met je eigen balans is. Ik voel me goed en goed in balans en dat is fijn. Ik weet steeds beter waar ik aandacht aan moet besteden en wat ik moet laten gaan. Het geeft me rust, mijn rustpunt is een soort startpunt waar vanuit ik de dingen kan doen die me werkelijk blij maken.

Ik ga lekker van deze periode genieten. In deze tijd zo rond Mabon en voor Samhain ga ik nog eens kijken wat het afgelopen jaar gebracht heeft. Ik denk dat er heel wat zegeningen zijn te tellen, dat er genoeg is waar ik blij om kan zijn. Dit jaar heeft voor mij een hele rijke oogsttijd.

Lieve Saar, ik wens je een hele fijne week toe, en hoop snel iets van je te horen.

Liefs, Haagje xxx

Wat Saar aan mij schreef vind je hier.

 

Flow

Hi there Saar,

Wat vervelend dat jouw goede gevoel over jezelf zo snel om zeep geholpen werd. Kan je niet iets doen, zodat je dat gevoel weer heel snel terug kan roepen, zoals bijvoorbeeld het kruisen van je vingers. Dan spreek je in je ritueel met jezelf af dat als je je vingers kruist, je weer uit dezelfde bron kan tappen zodat je je weer goed en sterk kunt voelen. Zelf koos ik op momenten dat ik al mijn kracht nodig had om het gevecht aan te gaan een godin als archetype die dat strijdbare had, als ik dan aan haar dacht, voelde ik me krachtig en sterk worden en kon ik de hele wereld aan, althans zo voelde ik me dan, en dat bracht ik ook in de praktijk. Nu ik niet meer zo hoeft te vechten, zijn die godinnen een beetje naar de achtergrond verdwenen. Maar door de godinnencursus die ik heb gedaan, ben ik ook met andere archetypen gaan werken, en het doet me veel goed om een godin als rolmodel te nemen voor de zaken waar ik mee bezig ben en waar ik mee in aanraking kom. Ik heb het idee dat zij mijn potentieel vergroten. Ik had nooit gedacht dat ik daar zo van zou genieten, maar ik vind het echt prachtig om op die manier met de godinnen te werken, het maakt me blij.

Zoals je ziet, ben ik ook weer met de maankoorden verder gegaan met nieuwe maan, het is zolang geworden dat het wel twee keer om de boom heen kon. En er zitten ook heel veel knopen in,…… want de ideeën bleven stromen. En toen knapte mijn draad, zomaar op het dikste punt, alsof er iemand of iets een stokje stak voor die hele ideeënstroom, omdat het een beetje veel werd. Ik heb geluisterd en heb geen nieuwe draad meer aangehecht. Inmiddels ben ik ook alweer een paar dagen met het koord van wassende maan bezig, soms heerlijk achter mijn haagje op het balkon, waar het maantje dan zo leuk doorheen schijnt. Ook dat maakt me blij.

Wij gaan niet op vakantie deze zomer, maar het weer is zo fijn en ik kan wel thuis mijn tuin gaan zitten missen, maar ik heb een ander besluit genomen. Ik heb besloten dat ik vakantie ga vieren in mijn eigen stad, heerlijk van de zomer genieten fijn naar buiten. Vandaag koos ik voor het strand en ik ging er alleen naar toe. Ik heb een heerlijke middag en begin van de avond gehad. Lekker langs de waterlijn gezeten alle elementen ervaren, het was heerlijk de tijd vloog voorbij. Ook daar heb ik nog aan mijn maankoord gewerkt, de intentie die ik er deze keer bij heb is aandacht besteden aan de manier waarop ik mijn ideeën, die ik bij het nieuwe maankoord had, uit werk. En deze maan kom ik echt niet aan al mijn ideeën toe, maar dat geeft niet, het is een doorgaande cyclus. Ik zit in een heerlijke flow, en ik zal alles eruit halen wat er in zit.

Ik ben benieuwd hoe jij je creativiteit gaat inzetten en naar de resultaten daarvan. Ook al is het resultaat dan vaak niet belangrijker dan het proces, maar het proces is toch vaak iets voor jezelf en het resultaat kan je delen.

Lieve Saar, dit is het voor deze keer, ik hoop dat je het net zo fijn vind om te lezen als ik het vond om het te schrijven. En ik kijk nu al uit naar je volgende post.

Liefs, Haagje xxx

Wat Saar aan mij schreef, kun je hier lezen.

 

Mijn godin

Met gesloten ogen zit ik daar, tussen de andere vrouwen die ook naar de godinnencursus zijn gekomen, sommige kende ik al en met anderen heb ik twee weken geleden kennis gemaakt. De stem van Anke voert ons naar een mooie plek die we zelf mogen uitkiezen…………… ik ben in een bos… met prachtige kleuren…. de stem van Anke hoor ik nauwelijks meer….. waar moesten we naar opzoek… ik heb het niet gehoord, teveel in beslag genomen door de schoonheid van deze plaats, dit wonderschone bos. Het zachte mos onder mijn voeten, het diffuse licht, zon, nevel, herfst. De lucht is fris, maar niet koel en de geuren zijn heerlijk, het is fijn om daar te zijn, Hier blijf ik, hier ga ik nooit meer weg. Genietend van de omgeving neem ik alles in mij op, ik weet alles over deze plek, ook dat ik er niet alleen ben en dan heb ik het niet over de kleine dieren die hier ook rondkruipen en rondhuppelen of vliegen en die allemaal perfect in de omgeving passen. Ik voel een aanwezigheid die niet bedreigend is in de eenzaamheid van deze plek. Op de een of andere manier weet ik dat deze aanwezigheid juist voor de bijzondere sfeer op deze plek zorgt alsof zij en de sfeer een zijn, Als ik me omdraai zie ik haar staan, ze is prachtig, gekleed in de kleuren van het bos, goud, brons, groen, haar haren rood. En ik zie er hetzelfde uit, gekleed in dezelfde kleuren, hetzelfde rode haar, wij zijn hetzelfde. Zij is Flora en ik ben haar priesteres, ik hoor het mijzelf zeggen. Ze slaat haar arm om mijn schouders en laat me een paar taferelen uit de toekomst zien, ze kijkt me aan, met die stralende lach en zegt, zie je wel alles komt goed.

Ik heb mijn godin gevonden,

 

Ganzen

Vanmorgen vroeg hoorde ik ze in de verte al aankomen, ik hoopte dat ze in mijn gezichtsveld zouden overvliegen. Even leek dat niet zo te zijn totdat ze vlak boven mijn huisje afbogen naar de rivier en ik dit schitterende schouwspel kon aanschouwen. Twee manen terug had ik het indrukwekkende spektakel ook al eens gezien, een grote groep ganzen die onder luid gekrijs was over gevlogen. Ik hoorde ze toen zeker al twee minuten van te voren aankomen omdat ze met zoveel waren en dus een verschrikkelijke herrie maakten. Ik weet niet heel veel van ganzen, ik weet dat ze in de winter naar het zuiden trekken, maar op welk tijdstip ze dat doen, ik heb echt geen idee. Ook weet ik dat noordelijke ganzen hierheen komen, maar of ze zich in dezelfde gebieden vestigen, ik zou het werkelijk waar niet weten.Gisteren heb ik de hele dag geen gans gezien, dus ik vond het een mooie verrassing zo vroeg op de morgen.

Gisteren was het volle maan en ik had een mooi ritueel gedaan in de serre met de gordijnen open, geen idee of iemand  voorbij liep of iets dergelijks, want het was aarde donker. De maan  verborg zich achter de wolken en kwam pas even kijken toen ik klaar was met het ritueel. Eerder op de dag had ik drie vlinders tegelijk gezien van twee verschillende soorten. Best bijzonder als je ervan uit gaat dat het bijna november is. Vlinders staan voor transformatie en mijn ritueel zou mijn transformatie bekrachtigen. Ik zou het pad van hagel en ijs verlaten en terug keren naar het pas van de zon en de maan en het wilde woud. Het pad van de groene hekserij. Natuurlijk was de transformatie al een tijdje geleden in gang gezet onbewust in eerste instantie gevolgd door een soort van heimwee naar het oude pad. Er is ook dankbaarheid voor wat ik geleerd heb op het pad van ijs en hagel, en het is ook niet dat ik alles opgeef, sommige dingen zijn en blijven van mij en daarmee blijf ik werken, maar vanuit een ander gezichtspunt. Het voelde onwennig om mijn ritueel op een andere manier te doen, dan ik de laatste tijd gewend was geweest, hoewel de teksten die ik gebruikte mij wel aanspraken vanwege hun eenvoudigheid, daardoor had ik ook maar weinig veranderingen aangebracht, ook was dat wat aangeroepen werd helemaal mijn keuze. Ik had toch het gevoel dat ik een kunstje aan het doen was, tot het op het punt kwam van de spontane invulling, vanaf toen was ik niet meer bezig met ‘wat komt nu’ maar met het beleven en ondergaan van mijn ritueel. En het was goed, precies zoals het moest zijn.

Vanmorgen toen ik opstond voelde ik me een compleet ander mens. Klaar wakker en vitaal en alsof er een rust over me heen gekomen is. Iets waar ik erg dankbaar voor ben, want sinds de verandering in gang is gezet, ben ik tamelijk onrustig en ook nog eens super gevoelig geweest. En toen werd ik dus begroet door die ganzen. Dat was een mooi moment. Mijn offer voor het mooie ritueel van gisteren heb ik vanmorgen in de bomen gehangen. Ik had aan Clara gevraagd of ze wat mezenbollen voor me wilde kopen en pindanetjes. Toevallig had ze die net al gehaald en mocht ik er een paar hebben. Een geschenk, want van betalen wilde ze niets weten. De koolmeesjes maken er dankbaar gebruik van, vooral als ze denken dat ik niet kijk of als het regent. Maar omdat tussen de regenbuien door de zon mij ook nog met zijn komst verblijde besloot ik door het bos naar de rivier te gaan, om te kijken waar de ganzen waren. Ik ben nog nooit alleen door een bos gegaan, dus ook dat was een nieuwe ervaring. De weg wist ik wel van de vorige keer toen we met zijn drieën de volle maan vanaf de dijk gingen bekijken. Ook toen al was het hele pad zompig, nat en modderig geweest en moest je goed opletten waar je liep. Misschien is hier alleen geen modder als het gevroren heeft. Nu met alle recentelijk gevallen regen was het zompiger, natter en modderiger dan de vorige keer. Mijn schoenen bleken ook niet helemaal lekvrij, beter had ik kaplaarzen meegenomen. Ik probeerde alle geluiden in het bos te plaatsen, maar had het lang niet altijd goed. Ik zag kleurrijke bessen en bijzondere paddenstoelen, of misschien waren het wel gewone paddenstoelen die er door de overvloed aan water bijzonder uitzagen. En ik de verte dreven donkere wolken. Aan de bosrand gekomen liep ik een tijdje langs de dijk tot ik over een hek kon klimmen en de dijk op kon klauteren, dat  viel nog niet mee, met al die gladheid en modder. Eenmaal boven aan de dijk werd ik getrakteerd op een schitterend schouwspel, de ganzen vlogen net op uit het water en vlogen onder luidt gegak een cirkel om daarna weer op dezelfde plaats te water te gaan. Een mooi saluut. Een tijdje heb ik nog van het mooie uitzicht staan genieten, maar toen begonnen de blaadjes te ritselen en de donkere wolken iets grimmiger te worden, ik wist dat ik snel moest zijn wilde ik nog droog thuiskomen. Gelukkig nam ik een pad dat ik nog niet kende en dat iets beter begaanbaar bleek. Een klein beetje nattigheid kreeg ik nog wel mee. Maar de bui barste pas echt los toen ik de deur achter me dicht trok.

 

Leven met de seizoenen

 

Ik vind het fijn om in een gebied te leven waar verschillende seizoenen zijn, het maakt de natuur  zo divers, het landschap ziet er steeds anders uit. Steeds zijn er andere planten en bomen die groeien, bloeien en vrucht dragen, hun bladeren verliezen of afsterven. Daardoor is niet alleen de aanblik van de natuur gevarieerd maar ook wat er op ons menu staat.

Leven met de seizoenen in een stedelijke omgeving is natuurlijk moeilijker dan wanneer je in landelijk gebied woont, waar je de gordijnen maar open hoeft toen om de natuur waar te nemen. Maar onmogelijk is het niet, er valt vaak ook veel te genieten in stadstuintjes en stadsparken. En zelfs op de kleinste balkonnetjes kun je al een en ander laten groeien. Je moet er misschien wat bewuster mee bezig zijn, eens vaker die iets langere weg door het park nemen en bewust om je heen kijken naar alle dingen die veranderen in de natuur.

Daarnaast kan je ook het Jaarwiel gebruiken om je wat bewuster te worden van de seizoenen. Vroeger deelde men het jaar in twee delen het lichte deel en het donkere deel. Van mei tot november was het lichte deel en van november tot mei het donkere deel. Tegenwoordig kennen we vier seizoenen; winter, lente, zomer en herfst. Deze delen kunnen we in nog kleinere perioden verdelen. De periode van ongeveer zes weken die tussen de verschillende jaarfeesten in zitten. In sommige tradities zijn bepaalde jaarfeesten belangrijker dan anderen, maar dat laat ik hier even buiten beschouwing. En ik houd ook met een kleine uitzondering de namen van de feesten aan zoals ik ze gebruik. De uitzondering maak ik voor ‘Imbolc’ omdat de datum het gelijksoortige feest wat ik vier ‘Het feest van de Ploeg’, soms drie weken uit elkaar ligt. Waardoor ik als ik die datum zou aanhouden het jaar niet in gelijkmatige delen zou kunnen verdelen. En wie maalt er om een feestje extra als het winter is en het fijn is de boel even op te vrolijken.

Ik sta dus niet alleen stil bij het jaarfeest, maar ik richt me een hele periode op het thema van het betreffende feest. Zoals dat nu bijvoorbeeld de oogst is. Praktisch gezien houdt dat in, dat ik me in de week na het feest, langzaam los maak van het afgelopen thema en opruim wat ik daarvan wil opruimen en houd wat ik nog verder nodig hebt. Sommige dingen doe ik ook definitief weg als ze hun nut hebben bewezen en het niet langer nodig is er aan vast te houden. Langzamerhand vul ik dat aan, met wat ik nog meer wil gebruiken. Spulletjes uit de natuur, mooie voorwerpen, voedingsmiddelen, maar ook op geestelijk vlak. Ik kijk bijvoorbeeld in deze periode ook naar wat ik kan oogsten op spiritueel gebied of in mijn leven van alle dag. Het is mijn manier om me te verbinden met die specifieke tijd van het jaar. Ik probeer dan ook om zoveel mogelijk in overeenstemming met het seizoen te eten. Voor mij houd het niet op met het vieren van een feest. Ik denk dat deze manier ook een goede manier is voor alle heksen en anders soortige, die alleen werken en niet in de gelegenheid zijn om de jaarfeesten echt te vieren.

Ik deel mijn jaar op deze manier in;

 

Winternachten – van zonsondergang op 31 oktober en 1 november

Midwinterzonnewende (Joel) – begint rond 21 december en duurt 12 nachten, het wordt voorafgegaan door Disirnacht

Imbolc – van zonsondergang op 31 januari en 1 februari

Voorjaarsevening (Ostara) – rond 21 maart

Vanadisnacht – van zonsondergang 30 april en 1 mei

Midzomerzonnewende – rond 21 juni

Oogstfeest – van zonsondergang 31 juli en 1 augustus

Herfstevening – rond 21 september